MEB'in aldığı bazı kararlarda hangi kazanımı elde edeceğini bulmak, labirentte yolunu bulmak gibi oluyor. Nereye yönelseniz bir çıkmaz yol çıkıyor karşınıza. Pandemi sürecinde öğretmeni okula çağırmanın eğitim, öğretmen, öğrenci, okul açılarından nasıl bir kazanım sağladığını anlayan varsa beri gelsin. Öğretmenler, öğrencisi olmayan okula gittiklerinde ders mi anlatıyorlar? Hayır. Öğrencilerin sorularını mı cevaplıyorlar? Hayır. Eğitim faaliyetleri mi planlayıp yapıyorlar? Hayır. Sınav mı yapıyorlar? Hayır. Okul idaresine yardım mı ediyorlar? Hayır. Peki, öğretmenler öğrencisi olmayan okula giderek ne yapıyorlar? Kilometrelerce yol kat edip kendilerini riske atıyorlar.

 Zaman kaybedip kimseye faydası olmayan bir iş için giderek,   ders defterlerini doldurup geri dönüyorlar. EBA’ da canlı derse yetişmek için hızlı şoförlük yapıyorlar. Pandemi sürecinde evde kalmanın en önemli olduğu süreçte hareketliliği arttırıyorlar. Çocuklarını bırakacak birileri olmadığı için risk alarak çocuklarını yalnız başına evde bırakıyorlar. Öğretmenler çalışmıyor demesinler diye, canlı derslerde verdikleri emeğin kıymetinin anlaşılmadığına üzülerek toplum baskısını azaltmak için yollara düşüyorlar.  Acaba diyorum diğer mesleklerde de aynı durum olsa nasıl olurdu? Mesela hastası olmayan hastanede doktorlar; davalı-davacı olmayan mahkemede hakimler; araç işlemeyen yolda trafik polisleri...

Kulağa garip geliyor değil mi? Her meslek, muhatabı ile faydası olduğu topluluk ile yan yana bilinir. MEB, bu yanlışta ısrar etmemeli, öğrencisi olmayan okula öğretmenin gitmesini istememelidir. Salgının yayılmasının hâlâ çok yüksek olduğu, okulların açılması ertelenerek tatillerin birleştirildiği, aile içi ziyaretlerin bile istenmediği şu günlerde öğretmenin sağlığını korumada en üst düzey tedbirleri almaktan MEB imtina etmemelidir. Bu kararı almalı ki yüz yüze eğitime bir an önce geçebilelim.

Nihat Örs
AES Genel Başkan Yardımcısı